dé natuurlijke Veluwe beleving

JANUARI, ook genaamd LOUWMAAND, hetgeen vermoedelijk een verbastering van looimaand is. "Louw" komt van "looien" In januari werd de huid van de geslachte dieren gelooid.

Gelukkig nieuwjaar!

Een oud gezegde is:

“Het kan vriezen en het kan dooien”

Dat is voor de maand januari wel van toepassing. Het ligt er maar net aan uit welke hoek de wind waait. Bij zuidwestenwind hebben we voorjaar en bij noordoostelijke wind hebben we felle kou.

De vossen hebben hun voortplantingstijd. Mijn ervaring is dat de kans om een vos te zien in januari groter is dan in de rest van het jaar. Het lijkt wel of ze minder opletten.
Dat krijg je als je wat anders aan je kop hebt!
Dit zelfde geldt trouwens ook voor de eekhoorns. De rekeltjes zijn, aan het einde van de maand bij zacht weer, druk bezig om nesten te maken die voldoen aan de eisen van het moertje. Na de paring gaat de deur dicht en wordt het kereltje buitengesloten.

Herten en zwijnen zijn in deze tijd niet erg zichtbaar. Ze verblijven overdag in hun rustgebieden om te slapen. Herten herkauwen ook hun voedsel wat een tijdrovende bezigheid is. Het is zo’n 15 uur lang donker, tijd genoeg om de buiken weer vol te krijgen.

De egels zijn in winterslaap. Als je in januari egels ziet zijn dat vrijwel altijd de jonge dieren.
Jonge egels hebben weinig vetreserves waardoor ze van de honger wakker kunnen worden.
Omdat het ontbreekt aan wormen en insecten zijn ze meestal ten dode opgeschreven.

Dassen zijn in winterrust. Dat wil zeggen dat ze niet langdurig slapen zoals de egels.
Hun lichaamstemperatuur neemt ook nauwelijks af. Af en toe komen ze hun hol uit om wat te drinken.

Als het niet al te hard vriest blijft de mol actief. Het kan gebeuren dat je molshopen in de sneeuw ziet. Een mol graaft een ondergrondse gang van enkele tientallen meters lengte.
Regelmatig controleert hij de gangen op insecten en wormen die er ingevallen zijn.

De kans dat u een smelleken ziet jagen is redelijk groot in januari. In eerste instantie lijkt de smelleken op een torenvalk. Qua grootte en uiterlijk hebben ze veel van elkaar weg.
Het grote verschil zit hem in de jachtmethode. Een torenvalk “bidt” dat wil zeggen, dat hij stil in de lucht hangt om zijn prooi te beloeren. De kop en het lijf blijven daarbij onbewegelijk. Alleen de vleugels maken bewegingen zonder dat de valk zich verplaatst.
Het smelleken bidt nooit maar probeerd zijn prooi door overrompelingstechnieken te bemachtigen. Driest jakkert hij dan over bosjes en vennetjes.

Aan het einde van de maand kunnen de bosuilen met hun paringsrituelen beginnen. Bij zachte nachten kan het gebeuren dat ze al hoorbaar aanwezig zijn. Het hoe-hoe-hoe- van het mannetje is een onmiskenbaar geluid. Het vrouwtje antwoord met een Kieo-wiek!